Το παρόν κείμενο κανονικά θα έπρεπε να γραφτεί την επόμενη Δευτέρα 15 Ιουνίου 2015.
Όταν δηλαδή θα γνωρίζαμε αν θα είχε ολοκληρωθεί το sweep στη σειρά τελικών της Α1 Basketleague Ολυμπιακος – Παναθηναϊκός, ή αν ο εν ενεργεία πρωταθλητής Ελλάδας θα είχε κάνει το μεγάλο comeback που θα αλλάξει, αν συμβεί, τελείως την ψυχολογία.
Ο Δημήτρης Διαμαντίδης, στα 35 του πια, βαδίζει προς το τέλος της καριέρας του, συμμετέχοντας όχι πλέον 40λεπτα και 36λεπτα, αλλά λιγότερο χρόνο, σε έναν από τους λιγότερο ανταγωνιστικούς Παναθηναϊκούς που έχει παίξει και αποτελέσει μέρος.
Εξηγούμαι ότι δεν είμαι τόσο καλός και τόσο σχετικός με το μπάσκετ. Όμως και με γυμνό μάτι κάθε φίλαθλος βλέπει ότι οι προηγούμενες χρονιές ήταν πιο ποιοτικές για τον Παναθηναϊκό κι ας κατάφερε να μην αφήσει κι αυτή τη χρονιά χωρίς τίτλο (Κύπελλο Ελλάδος).
Ο Ολυμπιακός είναι πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια δύο σκάλες πάνω και φαίνεται ότι θα κατακτήσει το πρωτάθλημα. Σίγουρα, πάντως, είτε είσαι Ολυμπιακός, είτε Παναθηναϊκός, το λογικό είναι να πιστεύεις ότι αξίζει στον Διαμαντίδη η καριέρα του να έχει το τέλος της καριέρας του Αλβέρτη: εκεί, στην κορυφή, με τίτλους.
Ο Δημήτρης Διαμαντίδης, πέρα από τον Παναθηναϊκό, υπηρέτησε και την εθνική Ελλάδος, από την πειραματική 12άδα Ιωαννίδη στο Eurobasket της Σουηδίας το 2003, στον θρίαμβο του 2005, τη δεύτερη θέση στο Μουντομπάσκετ του 2006 στην Ιαπωνία, με την ιστορική νίκη επί των ΗΠΑ, μέχρι και τον αποκλεισμό της Ελλάδας από την Ισπανία στη φάση των 16 του Μουντομπάσκετ του 2010.
Κι όμως, αυτή η εθνική Ελλάδος, που θα αγωνιστεί στο τουρνουά του 2015 σε Κροατία, Λετονία, Γερμανία και Γαλλία έχει σπουδαίες ελπίδες διάκρισης.
Έχει τοποθετηθεί στον θεωρητικά ευκολότερο τρίτο όμιλο, παρέ με τις Κροατία, Σλοβενία, πΓΔΜ, Γεωργία και Ολλανδία.
Θα έχει ένα χρόνο πιο έμπειρο στον πάγκο τον ταλαντούχο Φώτη Κατσικάρη.
Θα έχει σπουδαίο ρόστερ, με Καλάθη, Αντετοκούνμπο, Κουφό, Σπανούλη, Μάντζαρη, Πρίντεζη, Ζήση, Παπανικολάου, Μπουρούση και άλλους. Κρίμα που θα λείπει ο Παππάς. Θα μπορούσε όμως να γινόταν η απόλυτη έκπληξη και να ήταν εκεί ο Διαμαντίδης;
Ο Φώτης Κατσικάρης είναι καλός στο να πείθει παίκτες να παίρνουν ειδικούς ρόλους μέσα στα παιχνίδια, αλλά και για να τους εξελίσσει. Να πείσει τον Διαμαντίδη να κάνει μια επιστροφή είναι κάτι ούτως ή άλλως δύσκολο και αν γίνει, θα γίνει εκτός παρκέ. Ίσως όμως είναι ο μόνος ικανός να τον πείσει.
Οι πιθανότητες κατάκτησης ενός μεταλλίου από την εθνική Ελλάδος μπάσκετ στο Eurobasket που θα διεξαχθεί τον Σεπτέμβριο είναι πολύ μεγάλες και το ελληνικό μπάσκετ δείχνει να έχει ανάγκη επιστροφή της Εθνικής ομάδας στα πραγματικά υψηλά σκαλοπάτια μετά τα τελευταία “στραπάτσα”.
Η ομάδα και οι παίκτες είναι ικανοί και πάλι θα μπορούν να φτάσουν κοντά σε ένα μετάλλιο και χωρίς τον Διαμαντίδη, αλλά θα ήταν όμορφο και δίκαιο να πατήσει κι εκείνος σε ένα βάθρο και γιατί όχι στο υψηλότερο, δέκα χρόνια μετά την επιτυχία του Βελιγραδίου. Πόσο μάλλον για κάποιον που έχασε το χάλκινο μετάλλιο του 2009…
Πήρα αφορμή κι έγραψα αυτό το κείμενο από την αμέριστη ανταπόκριση που βρήκα από ένα απλό post στον προσωπικό λογαριασμό μου στο Facebook και έκρινα ότι είναι άξιο να ακουστεί.
Και όσοι μιλούν για άσβεστη διπλωματική κόντρα μεταξύ Σπανούλη και Διαμαντίδη, καλό θα είναι να σκεφτούν ότι οι πραγματικά μεγάλοι υπερβαίνουν τέτοιου είδους έριδες…
