Η εθνική Ελλάδος έχει το σύνδρομο του Παναθηναϊκού

Ελλάδα - Κόσοβο 1 - 1 Μασούρας κεφαλιά 1 - 0

Η εθνική Ελλάδος αναδείχθηκε ισόπαλη με 1-1 στο ΟΑΚΑ απέναντι στο Κόσοβο στη δέκατη και τελευταία αγωνιστική του δεύτερου προκριματικού ομίλου για το Παγκόσμιο Κύπελλο Κατάρ 2022. “Αδίκησαν τους εαυτούς τους”, είπαν κάποιοι για τους Έλληνες ποδοσφαιριστές. Όχι.

Η ισοπαλία με το Κόσοβο είναι η τρίτη σε 13 μήνες. Η ομάδα έχει πρόβλημα και αυτό είναι φανερό, αλλά δεν θέλουμε να το δούμε. Τη νοοτροπία που έχει διαμορφωθεί δεν την αλλάζει ούτε η αλλαγή ομοσπονδιακού προπονητή. Την πρώτη φορά ήταν το πέναλτι του Μπακασέτα, την άλλη ήταν το γκολ του Μουρίκι στο δεύτερο λεπτό των καθυστερήσεων. Χθες βράδυ τι έφταιξε πάλι;

Θέμα νοοτροπίας: Κανακεύουμε ομάδα που αποτυγχάνει

Θα σας πω εγώ: Επαινέσαμε μια Εθνική ομάδα που έχασε με 1-0 εντός έδρας από την Ισπανία, δίχως καν να δημιουργήσει υπόνοια κλασικής ευκαιρίας. Γράφτηκαν διθυραμβικά σχόλια για τον στόπερ Δημήτρη Γούτα, που στη μοναδική φάση που του πέρασε κάθετη πάσα στην πλάτη της άμυνας, εκείνος την έχασε. Όπως κάναμε και με τον Νταμπίζα απέναντι στον Σούκερ το 1995.

Από εδώ και πέρα, η αγάπη για την εθνική Ελλάδος χρειάζεται πείσμα και αυστηρότητα. Απέναντι σε μεγάλες ομάδες, η Ελλάδα έχει τους χώρους να βγει στην αντεπίθεση, διότι ο αντίπαλος είναι αυτός που πιέζει. Μα, πάνω απ’ όλα, έχει και τη διάθεση. Χθες Κυριακή 14 Νοεμβρίου 2021 και πάλι προηγηθήκαμε απέναντι στο Κόσοβο και πάλι δεν καταφέραμε να το κρατήσουμε.

Μετά το 1-0 η σποραδική πίεση ψηλά έγινε και πάλι ανύπαρκτη. Οι Έλληνες διεθνείς ποδοσφαιριστές επαναπαύτηκαν, επειδή νόμιζαν ότι η εθνική Κοσόβου (και μαζί οποιαδήποτε εθνική ομάδα που θεωρείται κατώτερη τεχνικά ή αγωνιστικά της ελληνικής) είναι ομάδα του δεύτερου επιπέδου του ελληνικού πρωταθλήματος. Μα ο Μουρίκι παίζει στη Λάτσιο και ο Ραχμάνι στη Νάπολι. Στην εποχή του εξαντλητικού στατιστικού σκάουτινγκ, όλες οι εθνικές ομάδες έχουν ποδοσφαιριστές με παραστάσεις.

Ποιο είναι το εναλλακτικό σύστημα της εθνικής Ελλάδος;

Το θέμα είναι ότι η εθνική Ελλάδος πιέζει στο μισό γήπεδο. Κλείνεται στην περιοχή της και βολεύεται με το σύστημα των 3 αμυντικών. Χθες Κυριακή ήταν απαράδεκτη η εικόνα των Χατζηδιάκου, Γούτα, να μην μπορούν να κατεβάσουν την μπάλα αμαρκάριστοι. Η εθνική Ελλάδος δεν μπορεί να επιτύχει το build-up παιχνίδι ούτε στο ελάχιστο. Απ’ ό,τι φαίνεται, δεν έχουν την ποιότητα οι ποδοσφαιριστές της.

Οι μικρότερες εθνικές ομάδες έχουν βρει το κόλπο και το μόνιμο σύστημα απέναντι στην εθνική Ελλάδα: Η τετράδα της άμυνας, στόπερ και πλάγια μπακ, δεν το κουνάνε πάνω από τη μεσαία γραμμή, μέχρι να κουραστούμε. Κίνηση ανάμεσα στις γραμμές δεν υπάρχει, δεν υπάρχει ο Έλληνας ποδοσφαιριστής που να το κάνει αυτό. Οι Μασούρας και Τζόλης το κάνουν μόνο περιστασιακά. Συν τοις άλλοις, αυτοί οι 2 σχεδόν ποτέ δεν βγάζουν 90λεπτο…

Φέρει, φυσικά, ευθύνη στο σημείο αυτό και ο Τζον Φαντ Σιπ, που δεν έχει δουλέψει ένα εναλλακτικό σύστημα πέραν του 3-5-2 που γίνεται “ψεύτικο” 4-3-3. Τι μένει; Μένει μόνο το άμεσο ποδόσφαιρο, στο οποίο έχουμε πράγματι ποδοσφαιριστές που μπορούν να είναι απειλητικοί: Μπακασέτας, Τζόλης (οι σκόρερ απέναντι στη Σουηδία στο ΟΑΚΑ), Μάνταλος, Πέλκας, Μασούρας. Σύμφωνοι, κανένα από τα φορ μας (Παυλίδης, Δουβίκας) δεν βολεύεται με το άμεσο ποδόσφαιρο, αλλά αυτή είναι η μόνη μας λύση να γίνουμε απειλητικοί.

Χρειάζεται πίεση στον αντίπαλο!

Είναι φορές που το ποδόσφαιρο είναι μαθηματικά. Αυτό που εμάς μας πιέζει από ανώτερους αντιπάλους επιβάλλεται να το χρησιμοποιήσουμε ως “όπλο” απέναντι σε θεωρητικά μικρότερους. Δεν γίνεται να μην πιέζουμε στόπερ και πλάγια μπακ που θεωρούμε χειρότερα από τα δικά μας, ώστε να κάνουν το λάθος και να κλέψουμε πάλι την μπάλα. Το Κόσοβο έφτανε μέχρι τη μεσαία γραμμή και χωρίς πίεση έκανε λάθος πάσες. Φανταστείτε να το είχαμε πιέσει όπως πιέσαμε την Ισπανία για 30 λεπτά στο δεύτερο ημίχρονο του αγώνα της περασμένης Πέμπτης…

Επαναλαμβάνω ότι η εθνική Ελλάδος χρειάζεται αυστηρότητα. Τώρα που κάπως καταλήξαμε στο ρόστερ και στο σύστημα, περίπου στη βασική ενδεκάδα και τους ρόλους, πρέπει να κερδίζουμε καθαρά με 2-0 ομάδες σαν το Κόσοβο και αντί για κανακέματα, μπράβο και φιλοφρονήσεις, να υπάρχει τράβηγμα αυτιού που δεν βάλαμε 4. Δεν έχουμε περιθώριο να χαλαρώσουμε ούτε ένα λεπτό σ’ αυτά τα 90λεπτα. Πλέον η εθνική Ελλάδος χρειάζεται να αποδεικνύει πράγματα συνέχεια.

Το σύνδρομο του Παναθηναϊκού και το μέλλον

Το μέλλον αναφορικά με την επόμενη πρόκριση σε Παγκόσμιο Κύπελλο (το 2026; το 2030;;) μοιάζει ζοφερό! Η Ελλάδα θα κατατάσσεται πλέον στην τέταρτη κατηγορία δυναμικότητας. Τι πιθανότητες πρόκρισης σε Παγκόσμιο Κύπελλο θα έχει η εθνική Ελλάδος, σ’ έναν όμιλο με Αγγλία, Ιταλία, Τσεχία μαζί, για παράδειγμα;

Συμφωνούμε με το πρόταγμα ότι με τις καλύτερες ομάδες η εθνική Ελλάδος παίζει καλύτερα. Θα προσθέσουμε ότι δεν είναι μόνο οι χώροι που βρίσκει όταν επιτίθενται οι αντίπαλοι. Είναι και το κίνητρο των ποδοσφαιριστών που είναι διαφορετικό. Αυτό πρέπει να το αλλάξουμε! Το κίνητρο σε όλους τους διεθνείς αγώνες πρέπει να είναι ίδιο, ανεξαρτήτως αντιπάλου! Από την άλλη, το πρώτο επιχείρημα αποδεικνύει ότι επιβάλλεται να δουλέψουμε κι άλλο το άμεσο ποδόσφαιρο. Επιβάλλεται να είμαστε ρεαλιστές.

Οι ποδοσφαιριστές της εθνικής Ελλάδος παίζουν καλύτερα απέναντι σε εθνικές ομάδες, όπου δεν τους ζητά κανείς να κερδίσουν οπωσδήποτε. Η έλλειψη της βαριάς ευθύνης ελαφραίνει τα πόδια τους. Γνωρίζουν καλά ότι θα χειροκροτηθούν για την προσπάθεια, δεν θα τους ζητηθούν ευθύνες. Είναι κάτι σαν κι αυτό που συμβαίνει στον Παναθηναϊκό από το 2012 και μετά.

Αντίθετα, όταν υπάρχει η αναγκαιότητα της νίκης, οι διεθνείς μας ποδοσφαιριστές τρέμουν. Αλλά τώρα, σ’ αυτό το γκρουπ ποδοσφαιριστών της εθνικής Ελλάδος, έχουμε κάτι ακόμη χειρότερο: Όταν ανοίγουμε το σκορ, θεωρούμε ότι όλα έχουν τελειώσει, θα κρατηθούμε λίγο πίσω και θα το πάρουμε. Κι όμως, σε 10 επίσημους αγώνες σ’ αυτή τη φάση προκριματικών του Παγκοσμίου Κυπέλλου Κατάρ 2022 και 6 φιλικά, κρατήσαμε το μηδέν στην άμυνα μόνο σε έναν αγώνα!

Η ποιότητα και η στρατηγική που χρειάζεται στην εθνική Ελλάδος

Η άμυνα της ομάδας χρειάζεται δουλειά. Χρειάζεται ποδοσφαιριστής με κάθετη μεταβίβαση και εύστοχη μακρινή πάσα (Μιχαηλίδης;). Ο Παντελής Χατζηδιάκος δεν είναι ποδοσφαιριστής επιπέδου εθνικής Ελλάδος. Στο δεξί άκρο της άμυνας έχουμε επίσης πρόβλημα, αλλά τουλάχιστον το λύνει παροδικά ο Ανδρούτσος. Για να δούμε πώς θα πάει και το project Ρότα που προωθεί ο Αργύρης Γιαννίκης στην ΑΕΚ…

Το πρόβλημα της εθνικής Ελλάδος είναι πρωτίστως ψυχολογικό. Νομίζουμε ότι εύκολα ή δύσκολα θα κερδίσουμε τους θεωρητικά κατώτερους αντιπάλους, απλώς επειδή είμαστε η εθνική Ελλάδος. Το ίδιο γίνεται ακόμη και στον Παναθηναϊκό. Κι όταν έρθει το κακό αποτέλεσμα, δηλώνουμε άγνοια και σίγουρα, με τίποτα δεν φταίμε εμείς. Είτε αναρωτιόμαστε τι φταίει σαν τον Πέλκα, ή νομίζουμε ότι πάνω από την ομάδα πλανιέται κάποια… κατάρα, όπως άρεσε στον Παπασταθόπουλο παλιότερα να δηλώνει.

Ήδη υπάρχει δυσαρέσκεια για τις αυστηρές δηλώσεις του Τσιμίκα περί “ασόβαρης επίθεσης”. Μα οι δηλώσεις αυτές είναι προς τη σωστή κατεύθυνση! Η εθνική Ελλάδος πρέπει πια να σταματήσει να χαρίζει ευκαιρίες: Πρέπει να “σκοτώνει” τον αντίπαλο, όταν τον γονατίζει. Για παράδειγμα, όταν προηγηθήκαμε απέναντι στο Κόσοβο, έπρεπε να πιέσουμε ασφυκτικά μέχρι να πετύχουμε το δεύτερο γκολ, χωρίς καν να αλλάξουμε το σύστημα. Έπρεπε ο φορ, οι ακραίοι επιθετικοί και ο επιτελικός χαφ, δηλαδή τουλάχιστον 4 ποδοσφαιριστές να ξεκινούν την πίεση από τη μεγάλη περιοχή του αντιπάλου σε σταθερή βάση!