Ούτε στο διπλό του Ολυμπιακού στη Βέροια αγωνίστηκε ο Τσόρι Ντομίνγκες. Δεν ήταν καν στην αποστολή.
Δίκαια ο Ολυμπιακός κατέκτησε ένα ακόμη διπλό στη φετινή Super League και έφτασε πιο κοντά και στον φετινό τίτλο, αφού η διαφορά από τον δεύτερο Πανιώνιο αυξήθηκε στους 12 βαθμούς.
Ενδιαφέρον για τον πρωταθλητή στο φετινό πρωτάθλημα της Super League δεν υπάρχει, ούτε όμως ο Ολυμπιακός, που το κατακτά, παίζει ποδόσφαιρο αξιώσεων.
Συχνά, κατά την τρέχουσα σεζόν, καταλήγουμε στη γνωστή επωδό: όταν κερδίζει ο Ολυμπιακός, αφού δεν μπορούμε πια να μιλήσουμε για τη διαιτησία, μιλάμε για τους μικρούς ποδοσφαιριστές, από τις ακαδημίες των ερυθρολεύκων, που έχει επιλέξει να ρίξει ο Πάουλο Μπέντο στα βαθιά. Όταν, πάλι, ο Ολυμπιακός δεν κερδίζει, μιλάμε για την απουσία του Τσόρι Ντομίνγκες. Είτε από την ενδεκάδα, είτε από την αποστολή συνολικότερα.
Ο Ολυμπιακός, όπως έγραψε και νωρίτερα μέσα στη σεζόν ο Αντώνης Καρπετόπουλος, έφτιαξε φέτος μια ομάδα έτοιμη να παραδώσει τα σκήπτρα, αλλά δεν βρέθηκε κανείς άξιος να τα παραλάβει, οπότε ζούμε μια χρονιά τεράτων.
Σ’ αυτή τη χρονιά, ο Πάουλο Μπέντο έχει δώσει ενδιαφέρον! Ο Ολυμπιακός, εξάλλου, από πολύ νωρίς μέσα στη σεζόν, ξεφεύγει όλο και περισσότερο βαθμολογικά από τους διώκτες του. Οι επιλογές όμως του Μπέντο διατηρούν το ενδιαφέρον σε ένα επίπεδο.
Σίγουρα από τους πιτσιρικάδες κάτι καλό θα μείνει στον Ολυμπιακό, αφού αξιοποιούνται. Κι αυτό το καλό θα το καρπωθεί ο Ολυμπιακός και θα το κρατήσει κι αφότου φύγει ο Μπέντο.
Σκέφτομαι ότι ίσως τελικά έπρεπε να είχα βάλει τίτλο και φωτογραφία τον Πάουλο Μπέντο σ’ αυτό το κείμενο, για την τροφή που δίνει στους δημοσιογράφους, για την επικαιρότητα που στρέφει εκείνος μόνος του σε πράγματα ακίνδυνα, αλλά και στο έργο που παράγει δοκιμάζοντας τους Ανδρούτσο, Μανθάτη, Ρέτσο, Νικολάου φέτος κι άλλους ίσως, όπως άφησε να εννοηθεί χθες Κυριακή στη συνέντευξη Τύπου μετά από το Βέροια – Ολυμπιακός.
Ωστόσο, σκέφτομαι πόσο σημαντική ήταν η συμβολή του Τσόρι Ντομίνγκες στην πρόκριση του Ολυμπιακού επί της Αρούκα στους ομίλους του Europa League, που το ξεχνάω ξανά και λέω ότι έκανα τη σωστή επιλογή τίτλου.
Ο Τσόρι Ντομίνγκες βοήθησε τα μέγιστα να μη χαθεί η φετινή χρονιά και ακόμη βοηθάει, χωρίς να παίζει. Κανείς δεν ασχολείται με την άθλια μπάλα και τα αμυντικά κενά του Ολυμπιακού, ούτε καν με την απόδοσή του και τις ποδοσφαιρικές δυνατότητές του, με γκρίνια ή εσωστρέφεια όταν χάνει ή όταν δεν κερδίζει. Όλοι ασχολούνται με το γιατί δεν παίζει ο Τσόρι Ντομίνγκες. Ή γιατί δεν τον βάζει ο “κακός” Μπέντο.
Όλοι είχαμε παρατηρήσει τα τελευταία χρόνια μια συχνότητα όχι και μικρή του Τσόρι Ντομίνγκες στα αβίαστα λάθη. Κάτι η ηλικία, κάτι η θέση, τα “πουλήματα” μπάλας του Τσόρι ήταν όλο και περισσότερα και μην έχοντας τον Ολυμπιακό θωρακισμένο πίσω, ο κάθε προπονητής είχε εν γνώσει του ότι ρίσκαρε που το “δεκάρι” του, μπορεί να “κρεμούσε” όλη την ομάδα με ένα καίριο χάσιμο της μπάλας, την ώρα που προσπαθούσε να ανοίξει χώρους.
Πλέον, λίγοι θυμούνται όλα αυτά και σχεδόν κανείς δεν ανοίγει τέτοια κουβέντα ή έστω, μια πιο παραγωγική κουβέντα για το ποιος θα αντικαταστήσει τον Τσόρι στον Ολυμπιακό ή πώς θα μάθει ο Ολυμπιακός να φτιάχνει και πάλι ευκαιρίες και φάσεις.
Όλοι ασχολούνται με τον Τσόρι, που δεν παίζει κι εσχάτως, με τους μικρούς του Ολυμπιακού, που παίζουν, δεν διαπρέπουν, αλλά φαντάζουν γίγαντες μπροστά στα… εκτρώματα που έχουν δημιουργήσει οι άλλοι ανταγωνιστές, πλην Πανιωνίου και ΠΑΟΚ. Και να φανταστεί κανείς ότι στην αρχή της χρονιάς, ο Stoiximan έδινε στον Τσόρι Ντομίνγκες απόδοση κοντά σ’ αυτή του -τότε πρώτου φαβορί- Μάρκους Μπεργκ για να αναδειχθεί πρώτος σκόρερ στο πρωτάθλημα που ξεκινούσε. Η ζωή όμως και το ποδόσφαιρο συνέχει προχωρούν μπροστά και δεν γυρίζουν πίσω…
