Την τελευταία 25ετία, το Champions League ήταν το… Άγιο Δισκοπότηρο για κάθε μεγάλη ευρωπαϊκή ποδοσφαιρική ομάδα. Όλες ήθελαν και πάσχιζαν να το κατακτήσουν, καμία δεν το είχε καταφέρει για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά.
Είδαμε μεγάλες Μίλαν, Γιουβέντους, σπουδαίες Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Μπάγερν Μονάχου, απαράμιλλη Μπαρτσελόνα. Τη σεζόν 2016/17 το κατέκτησε η Ρεάλ Μαδρίτης του Κριστιάνο Ρονάλντο, η πρώτη για δεύτερη συνεχόμενη φορά στον θεσμό (από τότε που περιλαμβάνει ομίλους). Η Ρεάλ Μαδρίτης το έκανε και τρίτη φορά, πέρσι. Φέτος αποκλείστηκε στη φάση των 16, πάει κι αυτή. Ίσως ο αποκλεισμός της φετινής Ρεάλ Μαδρίτης να ήταν ο πιο λογικός που είδαμε φέτος μέχρι να φτάσουμε στον αγγλικό τελικό Λίβερπουλ – Τότεναμ.
Η νικήτρια του φετινού Champions League είναι η Παρί Σεν Ζερμέν. Ναι, καλά ακούσατε! Η παριζιάνικη ομάδα είναι η μόνη που έχει καταφέρει 2 φορές τα τελευταία 3 χρόνια να κάνει πράξη το… ζητούμενο: Να αποκλειστεί δηλαδή σε νοκ-άουτ φάση, ενώ μετά το πρώτο παιχνίδι κρατά σφιχτά την πρόκριση στα χέρια της. Θυμηθείτε: 14/02/2017 Παρί Σεν Ζερμέν – Μπαρτσελόνα 4-0, 08/03/2017 Μπαρτσελόνα – Παρί Σεν Ζερμέν 6-1. 12/02/2019 Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ – Παρί Σεν Ζερμέν 0-2, 06/03/2019 Παρί Σεν Ζερμέν – Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ 1-3. Για να μη θυμηθούμε τον Φεβρουάριο του 2018, όταν κέρδιζε τη Ρεάλ Μαδρίτης στο Μπερναμπέου με 1-0, αλλά δέχτηκε 3 γκολ…
Τέρμα πια τα κείμενα για “γίγαντες” και “λίγους”. Τέρμα οι μύθοι για “αλύγιστες έδρες”, που γυρνάνε οποιοδήποτε αποτέλεσμα. Champions League είναι πια η διοργάνωση που στον πρώτο αγώνα των νοκ-άουτ η μία ομάδα πασχίζει να πάρει ό,τι περισσότερο μπορεί για να προκριθεί όσο το δυνατόν πιο εντυπωσιακά στον δεύτερο αγώνα η άλλη. Μοιάζει με αρχαία τραγωδία, χωρίς ηθικό δίδαγμα και κάθαρση για τους ηττημένους. Μοιάζει με αυτοτελέες επεισόδιο blockbuster σειράς στο Netflix, που σου παγώνει τόσο το αίμα, ώστε να ανατρέξεις να δεις αμέσως το επόμενο, από τη λατρεία της έντασης και της αδρεναλίνης. Σ’ αυτό το Champions League, η Παρί Σεν Ζερμέν είναι ο καλύτερος σεναριογράφος. Ή τέλος πάντων, αυτός με τις πιο πολλές επιτυχίες…
Οι all time classic συνομωσιολόγοι θα πουν “στημένα παιχνίδια, όλα για το χρήμα και το στοίχημα”. Οι πιο “ψαγμένοι” θα πουν ότι η UEFA ρίχνει νερό στο μύλο της εξέλιξης της διοργάνωσης για να περάσει αναίμακτα αυτό που εδώ και 2 χρόνια συζητιέται: Να καταργηθούν στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις τα εκτός έδρας γκολ. Άλλοι θα το συνεχίσουν ακόμη περισσότερο: Ο αγγλικός “εμφύλιος” στον τελικό του Champions League καλοπιάνει τους Άγγλους και λειτουργεί ως κερκόπορτα, για να δώσει η Premier League (δηλαδή ο ισχυρότερος αντίπαλος) τη συγκατάθεσή της για αγώνες Champions League το Σαββατοκύριακο, όπως επιβάλλει μία ακόμη ατζέντα προς προώθηση…
Ό,τι κι αν ισχύει, η UEFA έχει δικαιωθεί πανηγυρικά για την επαναφορά των νοκ-άουτ αγώνων από τη φάση των 16 του Champions League. Οι αγώνες αυτοί, πέρα από τα απίθανα αποτελέσματα, γεννούν καταπληκτικές ιστορίες. Το μόνο που δεν έχουμε δει είναι ομάδες να παίρνουν το μάθημά τους. Να κάνουν ρελάνς. Να παίρνουν το αίμα τους πίσω για μια ανατροπή που τους στοίχισε μια προηγούμενη σεζόν. Εντάξει, ίσως η Γιουβέντους να το κατάφερε με την Ατλέτικο Μαδρίτης, έχοντας βιώσει τον αποκλεισμό από τη Ρεάλ Μαδρίτης πέρσι, χάρη στο αμφιλεγόμενο πέναλτι που κέρδισε ο Βάθκεθ. Αλλά μετά ήρθε ο Άγιαξ… Ίσως, λοιπόν, τα κεφάλαια που λείπουν, προστεθούν στις επόμενες σεζόν. Μετά τις προκρίσεις Λίβερπουλ και Τότεναμ, το Champions League μοιάζει επίσημα με μυθοπλασία. Αλλά είναι πραγματικό! Ανώτερο από κάθε Netflix. Το μόνο που του μένει είναι σε 10 δευτερόλεπτα να ξεκινάει το επόμενο επεισόδιο. Ίσως σε κάποιον μακρινό χρόνο, η διοργάνωση να έχει τόσα πολλά παιχνίδια που κάτι τέτοιο να είναι εφικτό. Οι ομάδες, όσο αμείβονται πλουσιοπάροχα μόνο και που συμμετέχουν στη “γιορτή”, δεν θα έχουν καμία αντίρρηση. Πριν φύγει από την UEFA για τη FIFA, ο Ινφαντίνο το είχε πει: “Οι ομάδες νοιάζονται μόνο για τα χρήματα“.
Γιατί βλέπουμε τόσες ανατροπές στο Champions League;
Αφήνουμε τους συμβολισμούς, τις σημειολογίες και τα σχήματα λόγου κατά μέρος. Για ποιο λόγο, επιτέλους, γίνονται αυτά που βλέπουμε; Μπορούμε να συνομωσιολογήσουμε. Μπορούμε να το δούμε ως δημιουργία/παροχή θεάματος. Δεν είναι, άλλωστε, μυστικό ότι η UEFA έχει σκοπό να αυξήσει την επιρροή του Champions League ως αντίβαρο στη δύναμη που έχουν οι ομάδες όταν συμπράττουν μεταξύ τους (ECA). Ο πιο λογικός τρόπος να το δούμε όμως είναι η τακτική προσέγγιση.
Οι νέες μέθοδοι προπονητικής, οι τρόποι scouting, η προσέγγιση του αντιπάλου, αλλά και των δυναμικών της ίδιας της ομάδας πριν δώσει έναν αγώνα Champions League υποβοηθούνται από την τεχνολογία, αλλά και από μια μεγάλη ομάδα με μεγάλη τεχνογνωσία, ο καθένας στο αντίκειμενό του, στις ομάδες που έχουν μεγάλο μπάτζετ. Μέσα στον οργανισμό που λέγεται ομάδα που επιθυμεί διάκριση στο Champions League, είτε ονομάζεται Λίβερπουλ, Παρί Σεν Ζερμέν ή Μπαρτσελόνα, μπαίνουν και οι φίλαθλοι: Μα στην εξίσωση έδρα, φυσικά!
Οι 2 αγώνες των νοκ-άουτ είναι 2 90λεπτα όπου όλα μπορούν να συμβούν. Δεν είναι κάτι που μαντεύουμε ή προβλέπουμε. Το έχουμε δει με τα μάτια μας. Ο λόγος που συμβαίνει είναι σχετικά απλός: Είναι επειδή οι πρωταγωνιστές έχουν τη δυνατότητα να τα κάνουν. Ποδοσφαιριστές εκατομμυρίων, άρτια προετοιμασμένοι. Προπονητές που δουλεύουν τη στρατηγική τους επάνω στην ακύρωση των πλεονεκτημάτων των αντιπάλων για ώρες επάνω σε προγράμματα υπολογιστών που υποστηρίζουν προσομοιώσεις αγώνων. Ακόμη και η διατήρηση της φυσικής κατάστασης -και της εξοικονόμησης δυνάμεων- των ποδοσφαιριστών ακολουθεί στο σύγχρονο ποδόσφαιρο των υπέρογκων μπάτζετ- μια συγκεκριμένη μεθοδολογία. Αυτούς τους τομείς τεχνογνωσίας, άρα και επηρεασμού του τελικού αποτελέσματος, πάνω-κάτω τους γνωρίζουν όλοι. Φτάνει να έχουν λεφτά. Α, ναι! Και ποιοτικούς ποδοσφαιριστές μέσα στις 4 γραμμές του γηπέδου, που να πράττουν σωστά για όσα έχουν προγραμματιστεί!
Σιγά-σιγά οι ποδοσφαιριστές εμποτίζονται με τη φιλοσοφία ότι έχουν στη διάθεσή τους άπειρη υποστήριξη για να πετύχουν τα πάντα μέσα σε ένα 90λεπτο. Να τα δώσουν όλα, να γίνουν ήρωες, να ανατρέψουν όποιο αποτέλεσμα χρειαστεί. Αυτή η αίσθηση γίνεται πραγματικότητα όταν υπάρχουν διαρκώς γύρω τους παραδείγματα ότι αυτό είναι εφικτό. Το πιστεύουν κι οι ίδιοι, μόνο όταν αρχίσουν να καταλαβαίνουν πώς αυτό γίνεται. Άρα πρέπει να παίζουν σε μεγάλη ομάδα.
Κάπως έτσι γράφονται οι ιστορικές βραδιές. Κάθε ομάδα μπορεί να φτάσει σε αυτές, αρκεί να έχει υπέρογκα χρήματα για ξόδεμα. Οι μεγάλες ομάδες υποστηρίζουν ότι είναι εκείνες που χτίζουν τους ποδοσφαιρικούς μύθους που για χρόνια θυμόμαστε. Η UEFA υπενθυμίζει ότι για όλα ευθύνεται η αύρα του Champions League, κλείνοντας το μάτι. Αποκορύφωμα; Μα, φυσικά, ο τελικός του φετινού Champions League: Λίβερπουλ – Τότεναμ. Βάζετε στοίχημα ότι δεν θα θυμίζει σε τίποτα έναν αγώνα Premier League;
