Γιατί δεν τα καταφέρνει η Αργεντινή; Ο Παναγιώτης Παναγούλιας έγραψε ότι το πρόβλημα είναι περισσότερο ψυχολογικό. Μήπως όμως είναι και πρόβλημα τακτικής;
Μιας και δεν τα κατάφεραν στην πρώτη αγωνιστική τόσο η Αργεντινή όσο και η Βραζιλία και απέτυχε παταγωδώς η Γερμανία, ενώ τα βρήκε σκούρα μέχρι να κερδίσει και η Γαλλία, παραθέτουμε μερικές σκέψεις.
Για την Αργεντινή, πράγματι, το ψυχολογικό βάρος είναι βαρύ κι ασήκωτο. Ο Μέσι βλέπει σαν κατάρα την Εθνική του ομάδα, σαν τη Δαλιδά, που του κόβει τα μαλλιά και του παίρνει όλη τη δύναμη. Για τον κορυφαίο παίκτη της εποχής μας, είναι ασύγκριτα παράξενο οι κράμπες στο στομάχι να του έρχονται πριν καν χάσει το πέναλτι απέναντι στην Ισλανδία.
Φταίει κι αυτός. Υπολογίζει ότι θα πρέπει να του φέρονται σαν πριμαντόνα. Ίσως θεωρεί δεδομένο ότι θα του κάνουν τα χατήρια.
Από την άλλη, ο εκάστοτε προπονητής της εθνικής Αργεντινής κουβαλά κι αυτός τεράστιο βάρος. Η ιδιοσυγκρασία του αργεντίνικου λαού, ασύγκριτα ποδοσφαιρόφιλου, είναι να βρίσκει συνέχεια “νέους Μαραντόνα” (Ορτέγκα, Αϊμάρ, Λόπεζ, Τέβεζ, τώρα Μέσι, Αγουέρο και όποιος άλλος…), όπως έβρισκε μεταπολεμικά νέους Στάμπιλε…
Ο Σαμπάολι, αν και ισχυρή προσωπικότητα, έχει πέσει κι αυτός στην παγίδα διαχείρισης ενός ρόστερ, γύρω από τον Μέσι. Πράγματι, ο κάθε προπονητής της Αλμπισελέστε μπαίνει στη λογική να βρει και να στείλει πρόσκληση σε ποδοσφαιριστές που:
1. Θα μπορούν να σταθούν ως συμπληρωματικοί του Μέσι (“κόφτες”, “μη δημιουργικοί μέσοι”, “μέσοι που κρατούν τις θέσεις τους”, στην πορεία “σταθερά στόπερ” ή “πλάγια μπακ που κάνουν overlap και παίζουν όπως ο Τζόρντι Άλμπα στην Μπαρτσελόνα”).
2. Θα θέλουν να μπουν στο ρόστερ ως συμπληρωματικοί του Μέσι (κάπως έτσι έφυγε από την Εθνική ο Μέσι, κάπως έτσι παραλίγο να χαθεί και ο Ικάρντι).
Σ’ αυτή τη φάση, ίσως να φταίει και ο Μέσι. Αλλά πλέον, το θέμα έχει γίνει ψυχολογικό για όλη την ομάδα. Στις αρχές των προκριματικών του Παγκοσμίου Κυπέλλου, την τελική φάση του οποίου παρακολουθούμε τώρα, ο Μέσι είχε πάρει την απόφαση να αποχωρήσει από την εθνική Αργεντινής, με αφορμή την ήττα στο τελικό του Copa America 2016. Και τότε, η εθνική Αργεντινής έβαζε γκολ με το ζόρι, δεν κέρδιζε με τίποτα, έπαιζε άθλια και έμοιαζε λοβοτομημένη…
Το διπλομαρκάρισμα στα μεγάλα αστέρια
Όπως ο Λιονέλ Μέσι, έτσι και ο Νεϊμάρ επιδιώκει, στην εθνική Βραζιλίας αντίστοιχα, να κρατά πολύ την μπάλα. Αυτό γυρνά μπούμερανγκ στους μονούς αγώνες των μεγάλων διοργανώσεων: Η Ελβετία έβαλε τον Μπεχράμι να μαρκάρει χωρίς ανάσα τον Νεϊμάρ και όταν εκείνος αποχώρησε, ως “σκιά” του Νεϊμάρ τον αντικατέστησε ο Ζακάρια. Εκείνος δεν δίστασε να κάνει και ένα-δυο σκληρά φάουλ…
Πανομοιότυπα, είδαμε το μαρκάρισμα επάνω στον Οζίλ και στον Κρόος στον αγώνα της Γερμανίας με το Μεξικό. Επιτυχημένα, ο προπονητής του Μεξικού, Χουάν Κάρλος Οσόριο, μέτρησε τα μέτρα που κάνει η εθνική Γερμανίας όπως κατεβαίνει και πρόσφερε στους ποδοσφαιριστές του σχέδιο αντιμετώπισης της Νατσιονάλμανσαφτ με παράλληλη εξοικονόμηση δυνάμεων. Όχι τυχαία, πάντως -αν και σε κανονική ροή αγώνα, έκανε εντύπωση- το Μεξικό επικεντρώθηκε στο να κλείνει περισσότερο την πάσα του Κρόος, παρά το τρέξιμο με την μπάλα του Οζίλ. Και δικαιώθηκε!
Τα μεγάλα φαβορί του Παγκοσμίου Κυπέλλου 2018 χρειάζονται πλέον φρέσκες ιδέες για να μας πείσουν ότι εξακολουθούν να παραμένουν φαβορί!
